Renault Mégane I 1995 (Vitesse)

Po bardzo udanym i popularnym modelu 19, Renault stanęło przed wyzwaniem powtórzenia jego sukcesu. Francuzi wybrali ryzykowną drogę ekstremalnych zmian i zaprezentowali Mégane. Ryzyko się opłaciło; nowy samochód okazał się przebojem.

Nazwa Mégane po raz pierwszy pojawiła się w 1988 roku w prototypie dużego, luksusowego sedana. Lecz poza nazwą, to auto nie miało nic wspólnego z kompaktowym Renault. Mégane jakie znamy zaprezentowano na targach we Frankfurcie w 1995 roku. Prace na samochodem rozpoczęły się już w 1990 roku pod kryptonimem X64. Z różnych koncepcji stylistycznych Patrick Le Quément, ówczesny szef designu Renault, wybrał tą przedstawioną przez Michela Jardina. W trakcie tych prac projektowych wykonano i zniszczono około 430 makiet i prototypów.

W momencie debiutu Mégane szokowało nowoczesną sylwetką. W porównaniu do konkurentów, a w szczególności do zachowawczego poprzednika, samochód wyglądał awangardowo. W nowoczesnej stylistyce znalazło się też miejsce na odniesienia do historii – zachodząca na wlot powietrza maska to nawiązanie do zabiegu stylistycznego z Renault 16 z roku 1965.

W przeciwieństwie do nadwozia, przejęte z poprzednika podwozie i skrzynie biegów ostatnim krzykiem mody już nie były. Na szczęście, nieco je zmodyfikowano aby nie odbiegały zbytnio od konkurencji. Konstruktorzy Mégane położyli bardzo duży nacisk na bezpieczeństwo modelu. Usztywniono nadwozie, a w standardowym wyposażeniu znalazły się napinacze pasów bezpieczeństwa, trzypunktowy pas bezpieczeństwa dla środkowego pasażera tylnej kanapy i poduszka powietrzna kierowcy (od 1996 roku również dla pasażera). Starania zaowocowały czterogwiazdkowym wynikiem w teście zderzeniowym Euro NCAP przeprowadzonym w 1998 roku, co było wtedy najlepszym wynikiem w klasie.

Oprócz bezpieczeństwa, Renault w walce o klienta postawiło na szeroką gamę nadwozi. Poza 5-drzwiowym hatchbackiem, do wyboru były również sedan, coupe, kabriolet, minivan Scénic a od 1999 roku także kombi. Co ciekawe, ta ostatnia wersja była niedostępna na rynkach o ruchu lewostronnym.

Źródłem napędu francuskiego kompaktu były zmodyfikowane jednostki przejęte z modelu 19, a także nowe konstrukcje benzynowe 1.4 8V (75 KM), 1.6 8V (75-90 KM), 2.0 8V (115 KM), 2.0 IDE (140 KM) oraz diesle 1.9d (65 KM), 1.9 dT (90 KM) i 1.9 dTi (98 KM).

W 1999 roku gama modelu przeszła lifting i wzbogaciła się o wspomniane wcześniej kombi. W ramach modyfikacji przeprojektowano przednią i tylną część nadwozia oraz wnętrze. Poprawiono też wyposażenie – wszystkie Mégane wyposażono w ABS a pod maskę trafiły 16 zaworowe silniki i diesel 1.9 dCi z wtryskiem common rail. Choć w Europie samochód wycofano z oferty w 2003 roku, to na rynkach Ameryki Południowej model sprzedawano do roku 2009.

O miniaturze

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Jedyny modelik Mégane I phase I pochodzi od firmy Vitesse. Powiedzmy sobie szczerze: konkursu elegancji nigdy nie wygra. Przeciętna jakość spasowania i spore szpary częściowo wynikające z otwieranych drzwi nie wpływają zbyt dobrze na prezencję modelu. Pochwalić należy natomiast kształt nadwozia oraz poziom odwzorowania wnętrza. Ten ostatni nie odbiega od najnowszych modeli najwyższej klasy, pomimo że miniaturka ma już ponad 20 lat!

*********

After the very well received and popular model 19, Renault faced a challenge of repeating its success. The French chose a risky route of extreme changes and presented the Mégane. The risk paid off: the new model turned out to be a hit.

The name Mégane appeared for the first time in 1988 on a prototype of a big, luxurious saloon. However, it had nothing in common with the compact Renault. Mégane as we know it was presented at the Frankfurt Motor Show in 1995. Project work codenamed X64 began as early as 1990. From a variety of design themes Patrick Le Quement, Renault’s chief designer, chose the one by Michel Jardin. Approximately 432 prototypes were built and destroyed during development.

At the time of debut Mégane shocked with its modern silhouette. Compared to its rivals and in particular a conservative predecessor the car looked avant-garde. In a modern design there was a place for historical references - the "bird beak" front grille was a styling cue borrowed from the Renault 16 from 1965.

As opposed to the body, the floorpan, transmissions and chassis taken from the 19 were not all the rage. Thankfully, they were slightly modified to keep pace with the competition. For Mégane’s designers safety was a key focus. The bodyshell was stiffened and standard equipment featured a pillar mounted three point seatbelt for the middle rear occupant, seat belt pretensioners and driver's airbag (passenger airbag from 1996). The efforts resulted in a best in class four star crash test rating in the 1998 round of testing by Euro NCAP.

Apart from safety, Renault used a wide range of body styles in the battle for buyers. In addition to a 5-door hatchback, there was a choice of a saloon, coupe, convertible, minivan Scénic and from 1999 an estate. Interestingly, the latter was only available in left-hand drive.

Power came from modified engines from the 19 and also new units. Petrol engines included: 1.4 8V (75 hp), 1.6 8V (75-90 hp), 2.0 8V (115 hp), 2.0 IDE (140 hp), whilst diesels were 1.9d (65 hp), 1.9 dT (90 hp) i 1.9 dTi (98 hp).

In 1999 the whole range received a facelift and aforementioned estate was added. Front and rear were redesigned together with the interior. The equipment was also upgraded – all Méganes received ABS and 16 valve engines were used across the range. For the first time a 1.9 dCi common rail diesel was used too. Although the car’s sales in Europe ended in 2003, production continued for the Latin America Market until 2009.

About the miniature

Beggars can’t be choosers. The only die-cast model of a Mégane I phase I is done by Vitesse. Let’s be honest: it won’t win any beauty competitions. A medicore build quality with quite visible gaps, partly due to opening doors, don’t help the model’s looks. We can however praise the model’s shape and interior. The latter is comparable to newest top-quality models, even though this miniature is over 20 years old!

Renault Mégane I 1995 (1:43)
by Vitesse

Renault Laguna I Grandtour 1995 (Vitesse)

The development of the first Laguna took surprisingly long. It began in 1988, but was halted in the early 90s. The works resumed after a year and their effect was shown to the world at the end of 1993. When designing the car, a lot of inspiration was taken from the Safrane, however the Laguna has a much neater body design than its larger cousin. Opting for the sporty-elegant look was a good decision – after more than 20 years after its debut, the car still looks good, especially when you compare it to the Citroen Xantia or the Peugeot 406.

When launching the Laguna, the company made a bold decision not to offer a saloon in the range. The client could only choose between a liftback and an estate. As opposed to the liftback, the design of the estate was announced by the sleek prototype Laguna Evado.

The Laguna Grandtour I’m presenting you today is the pre-facelift version, done by Vitesse. The model car has a vibe typical of the manufacturer. We can be awed by the beautifully detailed interior with a coloured and patterned upholstery (still a rarity amongst 1:43 models) and the opening parts. The opening parts definitely do set apart Vitesse products from the competition, but it does mean that the model isn’t put together as sharply. It can be clearly seen at the front, where the gaps between the bonnet and the bodywork are way too big. It has to be said however, that once you open the bonnet, you’ll see the beautifully detailed engine, which partly compensates for the not-too-subtle gaps. The paintwork is also worth mentioning. It is well put on the model and has a deep, elegant colour that, unfortunately, turns out to be a real challenge to photograph. Despite many attempts, I have not managed to capture how this colour looks in real life.

History

The Renault Laguna I was presented at the end of 1993, with the sales starting at the beginning of the next year. In 1995 the estate version named Grandtour joined the range. The clients had a choice of 4 trim levels: RN, RT, RXE and V6. The engine line-up included: 1.8, 2.0 and 3.0 V6 petrol units and also a 2.2 d turbodiesel. In 1998 the car received a small facelift. Apart from slight changes to the interior and exterior, there were also changes in the engine range (a 1.6 16V petrol engine was added for example) and trim levels (RNE, RTE, RXE, RXT). In 2000 a limited edition was introduced called, depending on the market, Concorde or Millenium. In the same year a modern 1.9 dCi diesel engine was also added to the range. The production of Laguna I ended in 2001.

Prace nad Laguną pierwszej generacji trwały zaskakująco długo. Zaczęto je w 1988 roku, ale przerwano je na początku lat 90-tych. Do prac powrócono dopiero po roku, a ich końcowy efekt świat ujrzał pod koniec 1993 r. Przy projektowaniu auta inspirowano się modelem Safrane, jednak Laguna od swojego większego kuzyna jest znacznie zgrabniejsza. Postawienie na sportową elegancję wyszło marce na dobre – po ponad 20 latach od debiutu samochód nadal dobrze się prezentuje, szczególnie w porównaniu do Citroena Xantii czy Peugeota 406.                                                  

Wprowadzając Lagunę do sprzedaży, producent zdecydował się na nietypowy ruch i zrezygnował z oferowania klasycznego sedana. Klient miał do wyboru tylko liftbacka albo kombi. W przeciwieństwie do podstawowej wersji nadwozia, wygląd kombi zapowiedział efektowny prototyp Laguna Evado.

Prezentowana dzisiaj Laguna Grandtour to wersja przedliftingowa, zrobiona przez firmę Vitesse. Modelik ma typowy dla tej firmy klimat. Możemy w nim podziwiać wspaniale odwzorowane wnętrze z wzorzystą tapicerką (do dzisiaj rzadkość wśród modeli) a także otwierane elementy. Otwierane części wyróżniają produkty Vitesse na tle konkurencji, z drugiej strony jednak stwarzają problemy z dokładnością montażu. Jest to widoczne szczególnie z przodu, gdzie szczeliny między maską a nadwoziem są zbyt duże. Trzeba jednak przyznać, że po otwarciu maski oczom ukazuje się bardzo ładnie odwzorowany silnik, co częściowo rekompensuje niezbyt subtelne szczeliny. Należy również wspomnieć o lakierze. Jest dobrze położony i ma ładną, elegancką barwę, która jednak okazuje się nie lada wyzwaniem do sfotografowania. Pomimo wielu prób, nie udało mi się w pełni oddać tego, jak ten kolor prezentuje się na żywo.

Historia

Renault Laguna I została zaprezentowana pod koniec 1993 r., a do sprzedaży trafiła na początku następnego roku. W 1995 r. do oferty dołączyło kombi nazwane Grandtour. Do wyboru klient miał 4 wersje wyposażenia: RN, RT, RXE i V6. Do napędu używano benzynowych silników 1.8, 2.0 oraz 3.0 V6 a także turbodiesla 2.2 d. W 1998 r. samochód przeszedł drobny facelifting. Oprócz lekkich zmian nadwozia i wnętrza, wprowadzono też zmiany w gamie silnikowej (wprowadzono m.in. silnik 1.6 16V) oraz zmieniono poziomy wyposażenia (RNE, RTE, RXE, RXT). W 2000 r. wprowadzano do gamy wersję limitowaną nazwaną, w zależności od rynku, Concorde albo Millenium a także nowoczesny silnik wysokoprężny 1.9 dCi. Produkcję Laguny I zakończono w 2001 r.

Renault Laguna I Grandtour 1995 (1:43)
by Vitesse

Renault Clio II 1998 (Vitesse)

The Clio is one of Renault’s best known models; sold on many markets around the world, consistently being one of Europe’s most popular cars. Design that’s pleasant to the eye, comfortable interior and economical engines are the main reasons behind the model’s popularity. The Clio first seen the light of day in 1990 with the second generation described today being introduced 8 years later. Although it didn’t repeat the achievement of its predecessor and didn’t win the Car of the Year title, it most certainly matched it on the sales charts. The fact that this model is still sold on South American markets as the Clio Mio only confirms its sales chart success. The overall concept of the original car was unchanged with the introduction of the Clio II, but a new platform was used and light materials were used in some parts of the body (e.g. plastic in front bumper, aluminium in the bonnet). The aim was to minimise the weight and battle the issue of rusting. While the rust was mainly eradicated, minimising the weight was not as successful since the mean weight rose (by about 50 kg on average) compared to the previous model. Increase in weight however wasn’t really bothering anyone. The buyers were much more interested in the car’s pleasant design and generous equipment they got for a reasonable price, compared to the main rivals such as the Polo, Fiesta or the Punto.

In any event, let’s concentrate on the main topic – the gold die-cast model from the now defunct Portuguese company Vitesse. Although the miniature was created in the late 90s, its looks are astonishingly good and pretty much on-par with the current standards. The detailed interior makes a good impression – especially the patterned cloth upholstery that has been well replicated by the manufacturer. Apart from that there is also the nicely finished gold paintwork, so characteristic of the Clio II. It has to be noted however, that the gold paint looks better in real-life than on the pictures. In contrast to most releases by Vitesse, the Clio has no opening parts which is not necessarily a bad thing. The die-cast model doesn’t have any glaring faults. The only critique I have is targeted at the rear side windows – looking at them I feel as if they are too small. Despite this the model is pleasing – the finish quality is good, the model itself is quite rare and on top of that it comes in a very pretty dealer packaging.

History

Renault Clio II (Renault Lutecia in Japan) was introduced in spring 1998. Initially, the engine range consisted of modified engines 1.2 l (60 HP) and 1.4 l (75 HP) known from the previous Clio and 1.6 l (90 HP) and 1.6 16V (110 HP) used in the larger Renault Mégane. Diesel engines were offered as well: 1.9D and turbocharged 1.9 dTi. In 2000 the 1.4 16V (98 HP) engine was introduced, and in the following year - 1.2 16V (75 HP), which replaced the 8-valve 1.4 l engine. In 1999, the Clio Sport with a 2.0 l (169 HP) engine was added to the range. Also in that year a sedan based on the Clio was introduced named, depending on the market, Clio sedan, Symbol or Thalia. This model was intended for the developing markets.

In 2001 the range-topping Clio V6 was introduced. The car had a 3.0 V6 (230 HP) engine, sourced from the Laguna. In the same year Clio underwent a major facelift, which resulted in a typical for Renault Phase 2 model. Apart from France, Clio was also manufactured in Slovakia, Argentina, Colombia, Mexico and Morocco.

*********

Clio to jeden z najbardziej znanych modeli Renault. Sprzedawany na wielu rynkach świata, od lat mieszczący się w czołówce najchętniej kupowanych samochodów w Europie. Miła dla oka stylizacja, komfortowe jak na klasę auta wnętrze oraz ekonomiczne silniki to główne powody dużej popularności modelu. Clio po raz pierwszy ujrzało światło dzienne w roku 1990 a opisywana dzisiaj druga generacja pojawiła się 8 lat później. Choć nie powtórzyła sukcesu poprzednika i nie zdobyła tytułu Samochodu Roku, to z pewnością dorównała mu wynikami sprzedaży. Potwierdzeniem tego może być fakt iż auto jest nadal sprzedawane na rynkach Ameryki Południowej pod nazwą Clio Mio. W porównaniu z pierwszą generacją koncepcja samochodu pozostała niezmieniona, zastosowano jednak nową platformę a niektóre elementy poszycia wykonano z lekkich materiałów (np. przedni zderzak z plastiku, maskę z aluminium). Zabieg ten miał na celu zmniejszenie wagi oraz podatności modelu na korozję. O ile drugi cel został osiągnięty, bo Clio II okazało się dosyć odporne na korozję, o tyle waga modelu w porównaniu do poprzednika niestety wzrosła (średnio o 50kg). Wzrost wagi jednak mało kogo interesował. Dla nabywców bardziej liczył się ładny wygląd nadwozia oraz że za przystępną cenę oferowane wyposażenie było bogatsze niż u najgroźniejszych konkurentów – Polo, Fiesty czy Punto.

Skoncentrujmy się jednak na głównym temacie jakim jest złoty modelik firmowany przez nieistniejącą już portugalską firmę Vitesse. Choć miniaturka powstała pod koniec lat 90-tych to wyglądem absolutnie nie straszy. Wręcz przeciwnie – wygląda nad wyraz dobrze i nie odstaje od obecnych standardów. Duże wrażenie robi odwzorowanie wnętrza a w szczególności tapicerki – odtworzenie wzorzystego materiału wyszło producentowi bardzo dobrze. Oprócz tego oczy cieszy też ładnie położony charakterystyczny dla Clio II złoty lakier, który jednak lepiej prezentuje się w rzeczywistości niż na zdjęciach. Ciekawostką jest fakt, że w przeciwieństwie do większości wypustów firmy Vitesse, w Clio nie znajdziemy żadnych otwieranych elementów. Rażących wad modelik nie posiada. Jedyne zastrzeżenia mam do kształtu tylnych bocznych szyb – patrząc na nie mam wrażenie że są zbyt małe. Mimo to modelik cieszy; jest dobrze wykonany, stosunkowo rzadki a na dodatek posiada bardzo ładne dealerskie opakowanie.

Historia

Renault Clio II (w Japonii Renault Lutecia) zaprezentowano wiosną 1998 r. Gama silników początkowo składała się ze zmodernizowanych jednostek 1.2 l (60 KM) i 1.4 l (75 KM) znanych z poprzedniej generacji Clio, oraz 1.6 l (90 KM) i 1.6 16V (110 KM) stosowanych wcześniej w większym modelu Renault Mégane. W ofercie były też silniki diesla: 1.9D (wolnossący) i 1.9dTi (turbodoładowany). W roku 2000 pojawiła się jednostka 1.4 16V (98 KM), natomiast w następnym - 1.2 16V (75 KM), która zastąpiła ośmiozaworowy silnik 1.4 l. W 1999 r. do oferty dołączył model Sport z silnikiem o pojemności 2.0 l (169 KM). W tym samym roku zaprezentowano też sedana na bazie Clio zwanego, w zależności od rynku, Clio sedan, Symbol lub Thalia. Model ten przeznaczony był na rynki rozwijające się.

W 2001 r. wprowadzano do oferty topową odmianę – Clio V6. Auto wyposażono w silnik 3.0 V6 (230 KM) pochodzący z Laguny. W tym samym roku Clio zostało poddane gruntownej modernizacji, co zaowocowało typowym dla Renault oznaczeniem fabrycznym „Phase 2”. Oprócz Francji, Clio było produkowane również na Słowacji, w Argentynie, Kolumbii, Meksyku oraz Maroku.

Renault Clio II 1998 (1:43) by Vitesse

Renault Kangoo mk1

The first generation Renault Kangoo was presented in 1997 and was based on the then Renault Clio. It was available with a variety of engines from 1.2 8V/16V petrol to 1.9 dCi turbodiesel and as a panel van called Kangoo Express. From 1998 the Kangoo was also sold in an off-road variant called Pampa with the suspension raised by 5mm. In 2002 a 4WD version was presented, named Trekka in some markets. The Kangoo was facelifted in 2003 and traditionally for Renault code named Phase II. The Phase II models are distinguished by their new nose styling, standardised across the Renault range, with the Renault diamond mounted on a body colour panel in the centre of the grille and teardrop headlamps. The car kept receiving other minor updates like new colours and engines throughout its life, but these were not marketed as Phase changes. The production of Renault Kangoo I stopped in 2008 with the introduction of the second generation, The exception was the cargo version produced in France until 2010 (offered with the 1.5 dCi diesel, in 70, 85 and 105 HP versions). In Argentina the Kangoo I is still produced today.

Pierwsza generacja popularnego “Kangura” debiutowała w 1997 roku i bazowała na ówczesnym Renault Clio. Samochód dostępny był z różnymi silnikami, od benzynowego 1.2 8V/16V do turbodiesla 1.9 dCi. Od 1998 r. Kangoo sprzedawane było również w wersji uterenowionej nazwanej Pampa, z zawieszeniem podwyższonym o 5mm oraz płytą pod silnikiem. W 2002 r. zaprezentowana została wersja z napędem na cztery koła, na niektórych rynkach występowała pod nazwą Trekka. Renault Kangoo przeszło modyfikację w 2003 r. i tradycyjnie już dla Renault, nazwane zostało Phase II. Modele Phase II wyróżniają się zmienionym przodem zjednoliconym z gamą Renault – dużym logo Renault umieszczonym na wlocie powietrza i łezkowatymi lampami. Podczas okresu produkcyjnego samochód otrzymywał też inne różnego rodzaju modyfikacje, np. nowe kolory czy silniki, lecz zmiany te nie były nazywane Phase. Produkcja Kangoo I została zakończona w 2008 r., wraz z prezentacją następcy. Wyjątkiem była wersja dostawcza produkowana we Francji do 2010 (oferowana z dieslem 1.5 dCi 70, 85 i 105 KM). W Argentynie natomiast Kangoo I produkowane jest do dziś.

Renault Kangoo Saloon 1999 (1:43)
by Vitesse

Renault Megane Scenic

The first generation Scénic was manufactured from 1996, and at first being just a body style of the Renault Mégane, hence the name Renault Mégane Scénic. The car shared its chassis and some of the engines with the Mégane I. The car won the European Car of the Year 1997 title. In 1999 the car received a facelift and from that time onwards it was officially known as Scenic, dropping the "Mégane" name.

*********

Pierwsza generacja Scénica była produkowana od 1996 r., początkowo będąc jedynie wersją nadwoziową Renault Mégane, stąd jego nazwa – Renault Mégane Scénic. Model dzielił płytę podłogową oraz część silników z Mégane I. Samochód wygrał tytuł Samochodu Roku 1997. W 1999 r. samochód został zmodyfikowany i od tego czasu znany był już tylko jako Scénic, porzucając przedrostek „Mégane”.

Renault Mégane Scenic (1:43)
by Vitesse

Renault Megane Classic

Renault Megane I was presented in 1995 as a 5 door hatchback and a 3 door Coupe. It was based on its predecessor (Renault 19), using many of its engines and transmissions. The name has been taken from the 1988 concept car.
It was Renault`s first car where safety was a key focus. Megane I achieved the best in the class result of 4 stars in the 1998 Euro NCAP crash test. In 1996 convertible and a 5 door saloon called Classic were presented.

In spring 1999 Megane had a facelift, which gave the Megane new headlights, modified grill, more advanced safety features, better equipment and better quality interior. New 16-valve engines were also used. The production in Europe ended in 2002, however Megane I was sold in Argentina and Colombia until 2009, alongside Megane II.

Renault Megane Classic (1:43)
by Vitesse